Een wandeling in de natuur. Niets is lekkerder. Ik ga waar mijn voeten me brengen. Gedachten op nul. Mijn ademhaling is traag en diep. Om me heen waait een koude wind. Ze draagt de heerlijke geur van herfstbladeren met zich mee. Hoe kan iets zo heerlijk zijn? Voor mij strekt een prachtig kleurenpalet zich uit. Alles is zoveel mooier. Ik kan niet anders dan er helemaal in op gaan.
In nature
everything is perfect
and everything is imperfect
De dagen worden korter. Het is amper het einde van de middag en de zon begint al te zakken. Weldra zal de wereld gehuld gaan in het gouden licht van de zonsondergang. Ik vergeet de tijd. Laat me raken. Helemaal één met de wereld. En helemaal één met mezelf.
De natuur brengt me in het moment. En terwijl ik om me heen kijk. Voel ik me opeens enorm getroost. Het is alsof ik omhelst wordt door iets dat groter is. Het maakt me nederig.
Met kriebels in mijn buik en een glimlach op mijn gezicht fiets ik terug naar huis. Het is heel gek, maar soms heb ik dat. Alsof ik even getuige was van iets heel bijzonders.
Leave a reply