Sinds kort zijn we de trotse verzorgers van twee, enigszins ondeugende, kittens.
Heerlijk. Waar ik vroeger nog wel eens moeite moest doen om het werk van me af te zetten. Lukt dat nu binnen enkele minuten. Het begint al, als ik de huisdeur nader. Aangezien wij in een levensgevaarlijke buurt leven, willen we koste wat het kost voorkomen dat onze hartendiefjes en stap buiten de vier veilige muren van ons huis zetten.
Jij snapt net zo goed als ik. Dat is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. Zodra de sleutel in het slot klinkt zie ik vier oortjes zich spitsen. En echt, voordat ik het weet, staan ze bij de deur. En dan begint het gevecht. Deur open. Voet naar binnen. Wit kittenvoetje naar buiten. Voet weer naar buiten. Deur weer dicht. Nog een keer proberen. Deur open. Kittenhoofdje naar buiten. Nope. Dat gaat niet lukken zo.
Wil je je kleren, planten of anderszins kwetsbare materialen veilig houden? Forget it! Onze woonkamer is veranderd van een botanisch paradijs, naar een kale, door kittenspeelgoed gedomineerde vlakte.
Om mijn dierbare planten veilig te houden, hebben we twee verboden kamers gecreëerd. De kittens mogen hier niet komen. Of alleen onder toezicht. Een beetje katteneigenaar die dit leest zal waarschijnlijk hard lachen. Die weet namelijk dat niets voor katten verboden is. Katten zijn nieuwsgierig. Zij zullen alles op alles zetten om de verboden ruimtes binnen te vallen. Zo ook onze kittens. En even gauw zelf naar binnen gaan in deze ruimtes is ook onmogelijk. Sinds dat ze weten dat wij de deur – heel snel – achter ons dicht proberen te doen, hebben ze een super geavanceerd systeem ontworpen. Dit systeem zorgt er voor dat ze het ene moment nog buiten lijken te staan en zich het volgende moment nonchalant kijkend binnen in de kamer bevinden. Snap jij het nog?
Je snapt het. Vroeger moest ik moeite doen om mijn werk los te laten. Tegenwoordig heb ik genoeg andere uitdagingen aan mijn hoofd. En ik geniet er intens van. Mission Impossible is er niets bij.
Leave a reply